สัจธรรมชีวิต ธรรมชาติของชีวิต

สัจธรรมชีวิต ธรรมชาติของชีวิต

สัจธรรมชีวิต ธรรมชาติของชีวิต

 

 

 

 

1.จะดีจะชั่ว อยู่ที่ตัวทำ จะสูงจะต่ำ อยู่ที่ทำตัว

2.ทางขึ้นสวรรค์ แคบๆไปได้ เฉาะตน เปรียบกับการทำดีไม่อยากจะทำกัน ทางลงนรกกว้างใหญ่แห่กันลง แย่งกันลงเหมือนกับการทำชั่ว

3.ในจิตในใจมิใช่ภายนอก นรกที่นี่นรกเดี๋ยวนี้

4.จงดำเนินชีวิตด้วยความพอดี ด้วยความไม่ประมาท

5.คนทุกคนกำลังพายเรือ ออกจากฝั่งไปแล้วไปลับ ไม่ต่างกับชีวิตคนเราทุกคน

6.ภาวนาปิดอายตนะทั้ง 6 ไม่ให้กิเลสไปทำร้ายใจ

7.คนทุกคนที่เหมือนกันคือ รักตัว กลัวตาย รักสุข เกลียดทุกข์ เห็นแก่ตัว

8.ปฎิบัติที่จิตล้วนๆ ศีล สมาธิ ปัญญา โดยมีสติคือการระลึกได้ ทำดีอย่าทำชั่ว ทำอย่างไรรับผลอย่างที่ทำ นั่นแหละพ้นทุกข์

9.สติสัมปชัญญะ การงานใดๆด้วยความ ซื้อสัตย์ ขยัน อดทน ประหยัด สิ่งนั้นๆได้มาแล้ว แบ่งกิน แบ่งเก็บ แบ่งใช้ แบ่งทำบุญ 

อยู่ที่ไหนเกิดความสุขความเจริญ ความสงบ ปกติในใจ นิพพาน

10.ความทุกข์ ความปกติอยู่ที่จิต ไม่ได้อยู่ที่ไหนอยู่ที่เรานั่นแหละ

11.เมื่อวานนี้มี วันนี้ถึงมี พรุ่งนี้ก็มี ภพที่แล้วมี ภพนี้ถึงมี ภพหน้าก็มี ฉะนั้นจงทำดีอย่าทำชั่ว ทำอย่างไรรับผลอย่างที่ทำ

12.ปฏิบัติเพื่อได้รับผลบุญกุศลทั้งทางโลกและทางธรรม

1.ศีล สมาธิ ปัญญา โดยมีสติคือการระลึกได้

2.ระลึก อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ทุกขณะจิต

3.ระลึกทุกขณะจิตทำดีอย่าทำชั่ว ทำอย่างไรรับผลอย่างที่ทำ

4.ดำเนินชีวิตด้วยความซื่อสัตย์ ขยัน อดทน ประหยัด

5.ได้เงินมาแล้วก็บริหารแบ่งกิน แบ่งเก็บ แบ่งใช้ แบ่งทำบุญ

ผลบุญจะได้รับในเวลาต่อมาพร้อมดวงตาจะเห็นธรรม

13.ความเป็นมงคล ความโชคดี ดวงดี หรือจะดีจะชั่ว

นั้นมิใช่อยู่ที่ชื่อหรือสกุลแต่ที่จะดีจะชั่วนั้น

อยู่ที่การกระทำของเราเองพ่อแม่ตั้งชื่อให้ลูกแล้ว

ท่านตั้งชื่อสกุลให้ลูกด้วยความบริสุทธิ์ที่แท้จริง

ถ้าเราเปลี่ยนชื่อ สกุล แต่ยังไม่เปลี่ยนนิสัย

คือยังคงทำชั่วเหมือนเดิมให้เปลี่ยน100ครั้ง

แต่ก็ยังทำชั่ว ธรรมชาติท่านก็โทษเหมือนเดิม

เพราะว่าจะดีจะชั่วอยู่ที่ตัวทำ จะสูงจะต่ำอยู่ที่ทำตัว

เพราะเราเป็นผู้ทำเองทั้งสิ้น ทำชั่วเองก็รับเอง

14.เราโชคไม่ดี ดวงไม่ดี ต้องไปทำบุญ9วัด 90วัดถึงจะหาย

จริงแล้วเราปฏิบัติตัวไม่ดี เราทำไม่ดีเอง เราทำชั่วเอง

เพราะว่าเรามีความอยากจะได้ทรัพย์สิน เงิน ทองของคนอื่นๆ

พอเราไม่ได้ดั่งใจต้องการก็โกรธเขา เกลียดเขา เพราะความโลภ

แล้วไปกล่าวร้าย ต่อว่าผู้อื่นๆว่าที่เราไม่ดีเพราะคนนั้นคนนี้

ซึงความจริงคือจะดีจะชั่วอยู่ที่ตัวทำ จะสูงจะต่ำอยู่ที่ทำตัว

เราเป็นผู้กระทำเองทั้งหมด ไม่มีใครทำให้เราแต่เราทำเองทั้งสิ้น

15.ผู้ฉลาด ผู้รู้ มหาบัณฑิต

ท่านรู้ว่าชาตินี้เป็นชาติที่เกิดมาเพื่อสร้างบุญกุศล สร้างความดี

มิใช่เกิดมาเพื่อกอบโกยทรัพย์สิน เงิน ทอง ซึ่งเป็นของสมมุติ

เมื่อกลับไปในภพหน้าก็ทิ้งไว้ให้เกลื่อนแผ่นดินเอาไปไม่ได้

เวลาที่เหลือก็ไม่มากที่จะสร้างความดี สร้างบุญกุศล กว่าจะรู้ตัว

ก็เหลือเวลาไม่มาก หากกลับมาอีกครั้งทุนเก่าก็ไม่มี

กลับไปแบบมือเปล่าเสียชาติเกิด ไม่มีประโยชน์อะไรเลย

16.เทวดาตกสวรรค์

เวลาที่เราได้รับผลบุญกุศลมีความสุขทั้งกายสบายใจ

แล้วเราลืมตัว ในเวลาต่อมาเกิดตกทุกข์ทั้งกายและใจ

ไม่ต่างกับเทวดาตกจากสวรรค์ เพราะหมดบุญ บารมี

เพราะว่าเราไม่รักษาในบุญกุศลที่เกิดขึ้นด้วยความประมาท

กว่าจะกลับมาได้รับบุญกุศลในชาตินี้ใหม่อีกสักครั้ง

หรือชาตินี้อาจจะไม่ได้รับอีกเลยต้องรอภพหน้าเกิดมาใหม่

ต้องทนทุกข์ทรมารต่อการกระทำชั่วที่เราได้กระทำไว้

ผู้รู้ท่านจึงเพียรพยายามปฏิบัติที่จิตให้ปกติหรือพระนิพพาน

นั่นแหละพ้นทุกข์

17.ปฏิบัติเพื่อข้ามกิเลสผลที่ได้ทั้งทางโลกและทางธรรม

ผู้ใดอยากได้มาก* จะได้น้อย

ผู้ใดอยากได้น้อย* จะได้มาก

ผู้ใดไม่อยากได้เลย* จะได้ทั้งหมดเลย

ผลที่ได้ดวงตาจะเห็นธรรมมากมาย

18.คนเราทุกวันนี้ดิ้นรนไขว่คว้าหาสิ่งที่ไม่มี

และสุดท้ายทุกคนก็จะได้ในสิ่งเดียวกัน

คือไม่ได้อะไรเลย เพราะทุกสิ่งทุกอย่าง

เป็นของว่างเป็นของสมมุติ

19.ผลบุญที่ได้รับจากผู้ที่ปฏิบัติตามพระพุทธเจ้า

ศีล สมาธิ ปัญญา โดยมีสติคือการระลึกได้

โดยการภาวนา อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

ทุกขณะจิตไม่นานดวงตาก็จะเห็นธรรม

20.ให้เราระลึกอยู่ในใจเสมอว่าชาตินี้ที่เกิดมานั้น

เป็นชาติที่เกิดมาเพื่อสร้างบุญกุศล ทำความดี

เราเหลือเวลาที่จะสร้างบุญกุศลน้อยมาก

แล้วอีกกี่ภพกี่ชาติที่จะได้เกิดมาเป็นคน เป็นมนุษย์

ให้เราระลึกว่าเมตตากัน ช่วยเหลือกัน แบ่งปันกัน

ซึ่งเป็นพื้นฐานในการที่เราจะรู้ธรรมะสูงๆได้

เพราะอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา รอเราอยู่

21.ผู้ที่ทำร้ายคนอื่นๆด้วย กาย วาจา ใจ

ต้องรับผลของการกระทำดังกล่าว

ล้าน%หนีไม่พ้น จะช้าหรือเร็ว

ตั้งแต่ทุกข์กาย ทุกข์ใจ เหตุเพราะ

การกระทำของเราเมื่ออดีตที่ผ่านมา

ที่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนสุดท้าย

ตนต้องได้รับผลการกระทำนั้นๆ

22.คุณสมบัติเช่นนี้อยู่ที่ใดฉิบหายที่นั่น

*คนอื่นชั่วหมดแต่กูดีคนเดียว

*ความผิดคนอื่นเท่าภูเขา 

ความผิดตัวเราเท่าเส้นผม

*กูกินคนเดียวกูไม่แบ่งให้ใครกิน

*กูชอบกินข้าวแต่คนอื่นชอบกินกระดูก

*บ้าอำนาจ ฉ้อราษฎร์บังหลวง 

หลอกลวงพวกพ้อง ยกย่องคนเลว

23.ทำไมใจจึงเป็นทุกข์เพราะว่าเราไม่เข้าใจธรรมชาติที่แท้จริงหรือไม่เข้าใจความเป็นจริงของธรรมชาติแต่ต้องการทุกสิ่งทุกอย่างตามใจเราต้องการแต่ความเป็นจริงแล้วไม่ใช่ ตัวอย่างต้องการหนีการเกิด แก่ เจ็บ ตาย เพราะทุกอย่างมันเป็นเช่นนั้นเอง แต่ก็หนีไม่พ้นใจจึงเป็นทุกข์ แต่ถ้าไม่ให้ทุกข์ก็ต้องปล่อยวางใจจะไม่เป็นทุกข์

24.มองคนที่สูงกว่าก็เป็นทุกข์

มองคนที่ต่ำก็เป็นทุกข์

พอแล้วดีไม่มีทุกข์

 

25.คนขี้โกง คนเห็นแก่ตัว 

ทรัพย์สินเงินทองคนอื่น

แต่ที่โกงไม่ได้คือ

โกงสติปัญญาคนอื่น

พร้อมต้องรับโทษคือ

ฟ้า-ดินลงโทษ

26.ไหว้พระ9วัดหรือ90วัด

เพียงจะหวังเพื่อขออะไรๆ

แต่ยังไม่ทำดีแล้วยังทำชั่ว

ไม่ปฏิบัติที่จิตล้วนๆให้ปกติ

ดวงตาก็ไม่เห็นธรรม

27.สังคมชาวโลกๆอยู่กันด้วยความเห็นแก่ตัว

ขัดผลประโยชน์กัน ทะเลาะกัน ไม่ชอบใจกัน

ถ้าถึงเวลาผลประโยชน์ลงตัวขนาดกัดกันแต่ก็

มาจูบปากกันได้ เดี๋ยวหัวเราะ เดี๋ยวร้องไห้

แต่สังคมชาวธรรมนั้นมีแต่เมตตากันเห็นใจกัน

28.ใจเราเป็นอย่างไรใจคนอื่นก็เหมือนกับใจเราทุกประการ

การกระทำใดๆที่ผู้อื่นกระทำกับเราแล้วเราไม่ถูกใจ

ถ้าเราไปกระทำกับคนอื่นๆก็ไม่ถูกใจเหมือนๆกันเช่นกัน

อย่าเห็นแก่ตัว ให้ความเมตตากัน ไม่นานดวงจะเห็นธรรม

29.พระพุทธเจ้าท่านสอนให้เราปฏิบัติที่จิตล้วนๆ

แบบไม่มากเรื่องแต่เนื่องจากเราดื้อ

ไม่เชื่อในคำสั่งสอนของท่านคิดเองเออเอง

อยากจะเป็นครูบาอาจารย์แต่ไม่มีความรู้

แต่อวดรู้ แล้วไม่ทำตามพระพุทธเจ้า 

จึงพบกับความหายนะ ดวงตาไม่เห็นธรรม

30.คนอื่นชั่วหมดแต่กูดีคนเดียว

ความชั่วคนอื่นเท่าภูเขา

ความชั่วตัวเราเท่าเส้นผม

คุณสมบัติเช่นนี้อยู่ที่ตัวใครไม่นาน

ความหายนะ ความฉิบหายก็จะเข้ามา

31.ปฏิบัติเพื่อพ้นทุกข์ ให้ระลึกในจิตในใจเสมอ

*ทำดี อย่าทำชั่วเพราะทำอย่างไรรับผลอย่างที่ทำ

*ซื่อสัตย์ ขยัน อดทน ประหยัด

*แบ่งกิน แบ่งเก็บ แบ่งใช้ แบ่งทำบุญ

*ศีล สมาธิ ปัญญา โดยมีสติคือการระลึกได้

เพียรพยายามไม่นานดวงตาก็จะเห็นธรรม

32.นั่นก็ของกูนี่ก็ของกู นั่นลูก นั่นเมีย ผัว นั่นทรัพย์สิน เงิน ทอง

สุดท้ายก็กองให้เกลื่อนแผ่นดินไว้บนโลกใบนี้แม้แต่เงินปากผี

ก็เอาไปไม่ได้ ที่ผ่านมาก็เป็นเพียงความรู้สึกเกิดขึ้นตั้งอยู่

แล้วก็ดับไป แล้วไปจับความรู้สึกนั้นๆมาเป็นตัวเป็นตน

ทำให้เกิดความทุกข์นั่นแหละ"ตัวกูของกู"

33.ท่านมีคิดอย่างนี้หรือเปล่า

*คนอื่นโง่กว่ากู

*คนอื่นฉลาดน้อยกว่ากู

*กูจะกินข้าวแต่ให้คนอื่นกินกระดูก

นั่นแหละท่านกำลังจะพบกับ

ความหายนะ ความฉิบหายล้าน%

34.ทุกสิ่งทุกอย่างต่างมีหน้าที่ต่างกันแล้วแต่ธรรมชาติกำหนด

หิน ดิน ทราย มด ปลวก ต้นไม้ อื่นๆมากมาย รวมทั้งตัวเรา

และทุกสิ่งทุกอย่างก็ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา กันทั้งสิ้นไม่ยกเว้น

เพียงแต่ผู้ฉลาดเท่านั้นที่จะตั้งใจเพียรพยายามสร้างบุญกุศล

เพื่อเป็นทุนใหม่ในภพหน้า เพราะภพนี้เป็นภพของการมาสร้างบุญ

เวลาเรากลับไปก็ไม่ได้กลับไป แบบมือเปล่าหรือโมฆะบุคคล

เกิดมาแล้วเสียชาติเกิด ไม่ได้เกิดประโยชน์อะไรเลย สร้างแต่ความชั่ว

35.เวลาที่เหลือสั้นกว่าเวลาที่ผ่านมา

พยายามรีบสร้างบุญกุศลให้มากๆก่อนที่จะไม่ได้ทำ

36.ความรวยเป็นของแถม

เนื่องจากเราปฏิบัติดี

ปฏิบัติชอบ ไม่ใช่บ้าดี

37.ธรรมชาติที่แท้จริง 

ความเป็นจริงของธรรมชาติ

ก่อนที่จะมีภาษาสมมุติคือ

ทำอย่างไรรับผลอย่างที่เราทำ

38.ที่เสพกามก็เพราะอวิชชาคือความไม่รู้ ที่อ้างว่ามีลูกเป็นโซ่ไว้คล้องจิตคล้องใจจริงๆแล้วต้องการเสพกามแต่ก็อ้างนั่นอ้างนี่

จริงๆแล้วก็ตามใจกิเลสด้วยความไม่รู้

39.จงระลึกอยู่เสมอว่า

ทำดีผลคือได้ดี

ทำชั่วผลคือได้ชั่ว

ปฏิบัติธรรมผลคือดวงตาเห็นธรรม

ปลูกมะนาวผลคือลูกมะนาว

40.ท่านมีความคิดอย่างนี้หรือเปล่า

*คนอื่นเก่งสู้กูไม่ได้เลย

*กูฉลาดกว่าคนอื่น

*กูจะกินคนเดียว

*กูจะไม่แบ่งให้คนอื่นกินเลย

*กูหักหลังได้กูก็จะหักหลังคนอื่นๆ

*นั่นแหละท่านกำลังจะ หายนะ

ฉิบหาย 

40.*จะดีจะชั่วอยู่ที่ตัวทำ 

จะสูงจะต่ำอยู่ที่ทำตัว

*เหตุเป็นอย่างไร

ผลเป็นไปตามเหตุ

*ทำอย่างไรรับผล

อย่างที่เราทำ

*จงดำรงชีวิต

ด้วยความไม่ประมาท

41.คนที่ทรยศ

กับผู้มีพระคุณคือ

คนเนรคุณ

ไม่สามารถพบความสุข

ความเจริญได้เลย

42.เกิดมาแล้วไม่ได้เกิดประโยชน์อะไรเลย

ต่อตัวเรา ต่อครอบครัว ต่อคนรอบข้าง

ต่อสังคม ต่อประเทศชาติ

ไม่นานก็กลับบ้านเก่าทุกคน

เพราะเวลาที่เหลือสั้นกว่าเวลาที่ผ่านมา

กลับไปแบบมือเปล่าแบบโมฆะบุคคล

เสียชาติเกิดที่ไม่ได้สร้างบุญกุศล ทำดี

43.ทำมาหากินประกอบธุรกิจแล้วไม่ดีเพราะว่า

*เป็นผู้ผิดศีล5อยู่เสมอ

*ไม่มีความพอดี ไม่พอเพียง

*เป็นผู้ที่เห็นแก่ตัว ไม่ยอมแบ่งปันผู้อื่น

*กระทำความชั่วอยู่เสมอ

*ขาดสติอยู่เสมอ

*ปิยวาจาไม่ดี

*เป็นบุคคลที่โลภมาก

44.ทรัพย์สินเงินทอง

เป็นเพียงของสมมุติ

ยึดถือใจเราก็เป็นทุกข์

45.ในขณะที่ได้รับบุญกุศลหรือ

เกิดบารมีแต่เราไม่รักษาไว้

ในเวลาต่อมาก็จะหมดสิ่งนั้นไป

46.เคยด่าตัวเองไหมว่ากูไม่ดี

กูเห็นแก่ตัว กูชั่วสิ้นดี

แล้วที่กูไม่ดีเพราะคนนั้นคนนี้

ความผิดคนอื่นเท่าภูเขา

ความผิดตัวเราเท่าเส้นผม

จะดีจะชั่วอยู่ที่ตัวทำ

จะสูงจะต่ำอยู่ที่ทำตัว

เราเป็นผู้กระทำเองทั้งสิ้น

47.ทรัพย์สิน เงิน ทอง เป็นเพียง

เครื่องอำนวยความสะดวก

ไม่สามารถพาเราพ้นทุกข์ได้

มีแต่ทำให้เราทุกข์มากขึ้น

พอแล้วดีไม่มีทุกข์

48.จะเป็นใคร ตำแหน่งยศอะไร

จะรวยแค่ไหน จะดีจะชั่ว

สุดท้ายแล้วต้องกลับบ้านเก่าทุกคน

แต่ก่อนจะกลับจะอยู่ด้วยใจปกติ

หรือจะอยู่อย่างทุกข์ทรมานใจทุกวัน

แล้วแต่เราจะเลือก

49.พระพุทธเจ้า

ท่านสอน

เพียงวิชาเดียว

คือวิชาดับทุกข์

50.เราเป็นอย่างไร

คนอื่นๆก็เหมือนเรา

ทุกประการคือ

เกิด แก่ เจ็บ ตาย

ต่างกันคือปฏิบัติในใจ

ให้พ้นทุกข์ได้ต่างกัน

51.คูณสมบัติประจำโลก

รักตัว กลัวตาย

รักสุข เกลียดทุกข์

เห็นแก่ตัว

คนทุกคนเป็นทั้งหมด

52.คนทุกคนกำลังหา

ในสิ่งที่ไม่มี

เพราะทุกสิ่งทุกอย่าง

เป็นอนัตตา

53.ความดีไม่ได้ทำที่ปากอย่างเดียว

แต่ต้องปฏิบัติจริงๆที่ใจตลอดเวลา

เพราะปากทำดีแต่ใจยังคิดทำชั่ว

นั้นไม่เกิดประโยชน์อะไรเลย

54.วันนี้วันพระไปวัดกัน

ไปวัดจิตวัดใจกันว่าที่ผ่านมาทำความดี

สร้างบุญกุศล ทำความชั่ว ทำอะไรๆให้แก่

ตัวเราหรือคนอื่นบ้างไหม ลองมาวัดกันดู

ไปวัดเพื่อฟังเทศน์ ฟังธรรมให้พระสอน

แต่ไปคุยแข่งกับพระแล้วจะได้อะไรกลับ

ไปสอนครอบครัว สอนคนรอบข้าง

เวลาที่เหลือน้อยกว่าเวลาที่เราได้ผ่านมาแล้ว

ยังดำเนินชีวิตด้วยความประมาท

55.ปฏิบัติที่จิตล้วนๆ

มิใช่ที่อื่นๆ

นั่นแหละพ้นทุกข์

56.*พ่อปูแม่ปูเดินอย่างไร

ลูกปูก็เดินอย่างนั้น

*พ่อแม่เราสอนอย่างไร

เราก็เดินตามพ่อตามแม่

*เราปฏิบัติตัวอย่างไร

ลูกเราก็เดินตามเราทุกประการ

*ฉะนั้นทำดีอย่าทำชั่วเพราะว่า

ทำอย่างไรรับผลอย่างที่เราทำ

57.ผลของบุญกุศลต้องเพียรพยายามปฏิบัติ

ถึงจะเกิดผลได้ ไม่ต่างกับการปลูกต้นผลไม้

กว่าจะได้รับผลต้นไม้นั้นต้องรดน้ำพรวนดิน

ใส่ปุ๋ย มากมาย แล้วเราสร้างบุญกุศลแล้ว

จะได้ผลบุญทันทีเป็นไปไม่ได้

58.คนทุกๆคนต้องพลัดพราก

จากสิ่งที่ตนเองรักทั้งหมด

เกิด แก่ เจ็บ เป็นธรรมชาติปกติ

เพราะความเป็น อนิจจัง

ทุกขัง อนัตตา ท่านรอเราอยู่

ไม่มีข้อยกเว้นฉะนั้นเราควร

เตรียมจิตเตรียมใจรอวันนั้นมาถึง

จงดำเนินชีวิตด้วยความไม่ประมาท

59.ได้แต่ขอพรพระ ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ต้นไม้ ก้อนหิน

สารพัดจะขอ แต่งอมืองอเท้าเห็นแก่ตัว

ไม่ทำงานแต่อยากได้ เอารัดเอาเปรียบคนอื่น

จะดีจะชั่วอยู่ที่ตัวทำ จะสูงจะต่ำอยู่ที่ทำตัว

เราเป็นผู้ทำเองทั้งสิ้น ไม่ถูกใจก็บอกว่า 

โชคไม่ดี ดวงไม่ดี คนนั้น คนนี้ไม่ดี

แต่ไม่เคยด่าตัวเองเลยว่ากูไม่ดี กูนี่เลวสิ้นดี

คนอื่นชั่วทั้งหมดแต่กูดีคนเดียว

ความชั่วคนอื่นเท่าภูเขา ความชั่วกูเท่าเส้นผม

60.เรื่องของใจเราๆยังแก้ไม่ปกติเลย

ดันไปหาเรื่องจะไปแก้เรื่องคนอื่น

ไปยุ่งเรื่องคนอื่นเพื่อจะให้คนอื่น

เป็นไปตามอย่างใจเราต้องการ

ต้องการผลประโยชน์เขาเข้าตัวเรา

เพราะเขาก็เป็นเช่นนั้นเอง

มันจะเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้

แล้วก็มาทุกข์ใจเพราะ

ไม่ได้ดั่งใจเราต้องการ

61.รถ บ้าน เสื้อผ้า หน้าตา แต่งตัว

อีกมากมาย อะไรๆต้องสะอาดต้องสวย

ต้องดูดีนั้นเป็นสิ่งภายนอกเป็นเพียงรูปแบบ

แล้วในจิตในใจเรายังสกปรกไม่สะอาด

แล้วเมื่อไรดวงตาจะเห็นธรรมเสียที

62.การกระทำใดๆ

*ทำอย่างไรรับผลอย่างที่ทำ

ทุกสิ่งทุกอย่าง

*มันเป็นเช่นนั้นเอง

*มันจะเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้

*มันต้องเป็นเช่นนั้นเอง

63.ผู้ที่ทรยศต่อบุพการีนั้น

ไม่สามารถพบกับความ

สุขความเจริญได้เลย

64.ทุกสิ่งทุกอย่าง

เป็นเพียงแค่

ความรู้สึกเท่านั้นเอง

เกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไป

มิใช่ตัวตนเป็นอนัตตา

65.ทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้เกิดขึ้นในโลกใบนี้ล้วนแล้วก็มีหน้าที่

ทางธรรมชาติตั้งแต่หิน ดิน ทราย มด ปลา อื่นๆมากมาย

พระ หมอ ครู นักกฏหมาย ผู้นำต่างๆ ก็มีหน้าที่ตามที่

ธรรมชาติท่านกำหนดไว้ทั้งสิ้น เมื่อถึงเวลา หมดหน้าที่ต่างๆ

ก็กลับทุกๆคนไม่มีข้อยกเว้นแล้วก็กองทุกสิ่งทุกอย่างไว้เกลื่อน

บนแผ่นดินไม่มีใครนำกลับไปได้สักคนแล้วปล่อยให้คนรุ่นหลัง

มายึดถือสมมุตินั้นต่อไปอีกอย่างขาดสติคือการระลึกได้อย่างถูกต้อง 

ขาดความมุ่งหมายของตนแล้วไม่ได้เกิดผลของบุญกุศลที่จะเกิดขึ้น

ทั้งในภพนี้และในภพหน้า

เพราะการยึดถือนั้นเรามายึดถือในสิ่งที่ไม่มีเพราะเป็นอนัตตา

 

66.วันนี้สร้างบุญกุศล ทำความดี แล้วหรือยัง

เราผลัดวันประกันพรุ่งกันหรือเปล่า

เราดำเนินชีวิตด้วยความ ประมาทหรือเปล่า

ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้เราจะได้สร้างบุญกุศลหรือเปล่า

67.การกระทำใดๆที่กระทำแล้วเกิดขึ้นเมื่ออดีต

แล้วเราหวลกลับไประลึกแล้วเกิดความทุกข์

ความไม่สบายใจ ขึ้นภายหลังการกระทำนั้น

พระพุทธเจ้าท่านให้เราอย่ากระทำ*******

เพราะจะมีผลในขณะที่เรากำลังจะตาย

ในขณะที่เราอยู่ในห้องICU

จะมีแต่ความทุกข์ ความทรมาร อย่างมาก

68.ชาตินี้เป็นชาติที่เกิดมาเพื่อสร้างบุญ

มิใช่เกิดมาเพื่อกอบโกยหรือโลภ 

เพราะทุกอย่างเป็นของว่าง

เป็นอนัตตาคือมิใช่ตัวตน

69.คุณสมบัติเช่นนี้อยู่ที่ใดหายนะ ฉิบหายที่นั่น

*ผิดศีล5

*ชอบทำความชั่ว คบคนชั่วเป็นมิตร

*คิดว่ากูฉลาดคนเดียวแต่คนอื่นโง่กว่า

*ความผิดคนอื่นเท่าภูเขาความผิดตัวเราเท่าเส้นผม

*กูจะกินคนเดียวกูไม่แบ่งให้ใครกินเลย

*ปากพูดอย่างแต่ใจคิดอีกอย่าง

*ดำเนินชีวิตด้วยความประมาทกาย วาจา ใจ

*เห็นแก่ตัว โกหกเป็นนิสัย สันดาน 

*ชอบอวด อวดดีเลยไม่มีดีมาอวด

70.หลักการพระพุทธศาสนา

*การไม่ทำความชั่วทั้งปวง

*การทำความดีให้ถึงพร้อม

*การทำจิตใจให้บริสุทธิ์ ผ่องใส

71.เพราะอะไรทำกิจการไม่ดี

ทำไมทำการค้าไม่ดี

*เราเป็นคนเห็นแก่ตัวหรือเปล่า

*กินคนเดียวไม่แบ่งคนอื่นกินหรือเปล่า

*มองว่าคนอื่นชั่วหมดแต่กูดีคนเดียวหรือเปล่า

ถ้าเรามีคุณสมบัติเช่นนี้ก็หายนะ ฉิบหาย

72.ปฏิบัติเพื่อได้รับผลบุญกุศลทั้งทางโลกและทางธรรม

1.ศีล สมาธิ ปัญญา โดยมีสติคือการระลึกได้

2.ระลึก อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ทุกขณะจิต

3.ระลึกทุกขณะจิตทำดีอย่าทำชั่ว ทำอย่างไรรับผลอย่างที่ทำ

4.ดำเนินชีวิตด้วยความซื่อสัตย์ ขยัน อดทน ประหยัด

5.ได้เงินมาแล้วก็บริหารแบ่งกิน แบ่งเก็บ แบ่งใช้ แบ่งทำบุญ

ผลบุญจะได้รับในเวลาต่อมาพร้อมดวงตาจะเห็นธรรม

73.ความเป็นมงคล ความโชคดี ดวงดี หรือจะดีจะชั่ว

นั้นมิใช่อยู่ที่ชื่อหรือสกุลแต่ที่จะดีจะชั่วนั้น

อยู่ที่การกระทำของเราเองพ่อแม่ตั้งชื่อให้ลูกแล้ว

ท่านตั้งชื่อสกุลให้ลูกด้วยความบริสุทธิ์ที่แท้จริง

ถ้าเราเปลี่ยนชื่อ สกุล แต่ยังไม่เปลี่ยนนิสัย

คือยังคงทำชั่วเหมือนเดิมให้เปลี่ยน100ครั้ง

แต่ก็ยังทำชั่ว ธรรมชาติท่านก็โทษเหมือนเดิม

เพราะว่าจะดีจะชั่วอยู่ที่ตัวทำ จะสูงจะต่ำอยู่ที่ทำตัว

เพราะเราเป็นผู้ทำเองทั้งสิ้น ทำชั่วเองก็รับเอง

74.เราโชคไม่ดี ดวงไม่ดี ต้องไปทำบุญ9วัด 90วัดถึงจะหาย

จริงแล้วเราปฏิบัติตัวไม่ดี เราทำไม่ดีเอง เราทำชั่วเอง

เพราะว่าเรามีความอยากจะได้ทรัพย์สิน เงิน ทองของคนอื่นๆ

พอเราไม่ได้ดั่งใจต้องการก็โกรธเขา เกลียดเขา เพราะความโลภ

แล้วไปกล่าวร้าย ต่อว่าผู้อื่นๆว่าที่เราไม่ดีเพราะคนนั้นคนนี้

ซึงความจริงคือจะดีจะชั่วอยู่ที่ตัวทำ จะสูงจะต่ำอยู่ที่ทำตัว

เราเป็นผู้กระทำเองทั้งหมด ไม่มีใครทำให้เราแต่เราทำเองทั้งสิ้น

75.แม้แต่หมายังมีบุญไม่เท่ากันเลย

คนก็เช่นกันก็มีบุญไม่เท่ากันเช่นกัน

76.ผู้ฉลาด ผู้รู้ มหาบัณฑิต

ท่านรู้ว่าชาตินี้เป็นชาติที่เกิดมาเพื่อสร้างบุญกุศล สร้างความดี

มิใช่เกิดมาเพื่อกอบโกยทรัพย์สิน เงิน ทอง ซึ่งเป็นของสมมุติ

เมื่อกลับไปในภพหน้าก็ทิ้งไว้ให้เกลื่อนแผ่นดินเอาไปไม่ได้

เวลาที่เหลือก็ไม่มากที่จะสร้างความดี สร้างบุญกุศล กว่าจะรู้ตัว

ก็เหลือเวลาไม่มาก หากกลับมาอีกครั้งทุนเก่าก็ไม่มี

กลับไปแบบมือเปล่าเสียชาติเกิด ไม่มีประโยชน์อะไรเลย

77.เห็นกับตา ได้ยินกับหู ยังเชื่อไม่ได้

พระพุทธองค์สอนอย่าเชื่อให้เราพิสูจน์ก่อน

78.วันนี้วันพระ

ไปวัดเพื่อไปฟังเทศน์ ฟังธรรม

มิใช่ไปเทศน์แข่งกับพระ

แล้วจะได้อะไรกลับมาปฏิบัติที่บ้าน

หรือไปคุยธุรกิจ นินทา ด่าคนอื่นๆ

นั่นแหละจิตไม่ปกติ

79.จงดำรงชีวิต

ด้วยความไม่ประมาท

ทั้งกาย วาจา ใจ

นั่นแหละพ้นทุกข์

80.เทวดาตกสวรรค์

เวลาที่เราได้รับผลบุญกุศลมีความสุขทั้งกายสบายใจ

แล้วเราลืมตัว ในเวลาต่อมาเกิดตกทุกข์ทั้งกายและใจ

ไม่ต่างกับเทวดาตกจากสวรรค์ เพราะหมดบุญ บารมี

เพราะว่าเราไม่รักษาในบุญกุศลที่เกิดขึ้นด้วยความประมาท

กว่าจะกลับมาได้รับบุญกุศลในชาตินี้ใหม่อีกสักครั้ง

หรือชาตินี้อาจจะไม่ได้รับอีกเลยต้องรอภพหน้าเกิดมาใหม่

ต้องทนทุกข์ทรมารต่อการกระทำชั่วที่เราได้กระทำไว้

ผู้รู้ท่านจึงเพียรพยายามปฏิบัติที่จิตให้ปกติหรือพระนิพพาน

นั่นแหละพ้นทุกข์

81.กิเลสในใจ

เมื่อไรเราเนรคุณกับผู้ที่มีพระคุณ

พ่อ แม่ ครูอาจารย์ ผู้ร่วมงาน

จะหาความสุขความเจริญไม่ได้เลย

พร้อมจะได้รับความหายนะ

ความฉิบหายล้าน%

ดวงตาก็ไม่เห็นธรรม

82.ปฏิบัติเพื่อข้ามกิเลสผลที่ได้ทั้งทางโลกและทางธรรม

ผู้ใดอยากได้มาก* จะได้น้อย

ผู้ใดอยากได้น้อย* จะได้มาก

ผู้ใดไม่อยากได้เลย* จะได้ทั้งหมดเลย

ผลที่ได้ดวงตาจะเห็นธรรมมากมาย

83.จะรวย จะใหญ่ จะโต แค่ไหน

จะยศ จะตำแหน่งอะไร 

ก็แค่นี้แหละบ้านที่แท้จริง

สุดท้ายใครก็นอนที่เดียวกัน

84.ผลบุญที่ได้รับจากผู้ที่ปฏิบัติตามพระพุทธเจ้า

ศีล สมาธิ ปัญญา โดยมีสติคือการระลึกได้

โดยการภาวนา อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

ทุกขณะจิตไม่นานดวงตาก็จะเห็นธรรม

85.ความโลภ ความโกรธ

ความหลง ครองใจ

ความหายนะ ความฉิบหาย

จึงตามมา ดวงตาไม่เห็นธรรม

86.คนเราทุกวันนี้ดิ้นรนไขว่คว้าหาสิ่งที่ไม่มี

และสุดท้ายทุกคนก็จะได้ในสิ่งเดียวกัน

คือไม่ได้อะไรเลย เพราะทุกสิ่งทุกอย่าง

เป็นของว่างเป็นของสมมุติ

87.เกิด แก่ เจ็บ ตาย เกิดขึ้นทุกครอบครัว

ไม่มีข้อยกเว้น ถ้าเราไม่ยอมรับใจก็เป็นทุกข์ 

ฉะนั้นเกิดมาแล้วทำงานพร้อมสร้างบุญไปด้วย

เราจะได้ไม่ทุกข์ใจในขณะที่มีชีวิต

88.ถ้าเราหลงในสมมุติๆมันก็กัดเรา

ถ้าเราใช้สมมุติเป็นมันก็ไม่กัดเรา

ตัวอย่าง

เราใช้เงินที่หามาได้เป็น มันก็ไม่กัดเรา

ถ้าให้เงินใช้เราไปหาเงิน เงินมันก็กัดเรา

89.ให้เราระลึกอยู่ในใจเสมอว่าชาตินี้ที่เกิดมานั้น

เป็นชาติที่เกิดมาเพื่อสร้างบุญกุศล ทำความดี

เราเหลือเวลาที่จะสร้างบุญกุศลน้อยมาก

แล้วอีกกี่ภพกี่ชาติที่จะได้เกิดมาเป็นคน เป็นมนุษย์

ให้เราระลึกว่าเมตตากัน ช่วยเหลือกัน แบ่งปันกัน

ซึ่งเป็นพื้นฐานในการที่เราจะรู้ธรรมะสูงๆได้

เพราะอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา รอเราอยู่

90.ความทุกข์ กิเลส นั้นไม่ใช่ไม่ดี

แต่ปฏิบัติเพื่อรู้จัก ปฏิบัติเพื่อข้าม

แต่ไม่ใช่กลัวความทุกข์หรือกลัวกิเลส

เพราะเป็นครูให้เรารู้จักและเพื่อข้าม

91.ผู้ที่ทำร้ายคนอื่นๆด้วย กาย วาจา ใจ

ต้องรับผลของการกระทำดังกล่าว

ล้าน%หนีไม่พ้น จะช้าหรือเร็ว

ตั้งแต่ทุกข์กาย ทุกข์ใจ เหตุเพราะ

การกระทำของเราเมื่ออดีตที่ผ่านมา

ที่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนสุดท้าย

ตนต้องได้รับผลการกระทำนั้นๆ

92.สร้างความดี สร้างบุญกุศล ถึงไม่ได้ดี

เพราะว่าเราทำด้วยจิตใจที่แอบแฝง

คือทำดี สร้างบุญ หวังผลตอบแทน

สุดท้ายใจก็เป็นทุกข์

93.ผลของบุญกุศลทั้งทางโลกและทางธรรม

มิใช่กระทำแล้วผลจะเกิดขึ้นเลยทันที

ไม่ต่างกับการเริ่มปลูกต้นผลไม้อะไรก็ตาม

ผลมิใช่ะเกิดขึ้นเลยจะต้องหมั่นเพียรดูแล

รดน้ำพรวนดินใส่ปุ๋ยดูแลอย่างใกล้ชิด

ต้นผลไม้นั้น ผลก็ได้รับในเวลาต่อมา

94.คุณสมบัติเช่นนี้อยู่ที่ใดฉิบหายที่นั่น

*คนอื่นชั่วหมดแต่กูดีคนเดียว

*ความผิดคนอื่นเท่าภูเขา 

ความผิดตัวเราเท่าเส้นผม

*กูกินคนเดียวกูไม่แบ่งให้ใครกิน

*กูชอบกินข้าวแต่คนอื่นชอบกินกระดูก

*บ้าอำนาจ ฉ้อราษฎร์บังหลวง 

หลอกลวงพวกพ้อง ยกย่องคนเลว

95.วัน เดือน ปี สถานที่ อะไรๆต่างๆ ไม่ดีไม่ชั่ว แต่จะดี จะชั่วนั้น อยู่ที่

การกระทำของเราทั้งสิ้น

จะดีจะชั่วอยู่ที่ตัวทำ

จะสูงจะต่ำอยู่ที่ทำตัว

เราเป็นผู้กระทำเองทั้งสิ้น

96.ไม่ดีไม่ชั่ว แต่จะดี จะชั่วนั้น อยู่ที่

การกระทำของเราทั้งสิ้น

จะดีจะชั่วอยู่ที่ตัวทำ

จะสูงจะต่ำอยู่ที่ทำตัว

เราเป็นผู้กระทำเองทั้งสิ้น

97.การปฏิบัติไม่ใช่ปฏิบัติเพื่อไม่ตาย

แต่ปฏิบัติเพื่อให้ใจพ้นทุกข์ในขณะ

ที่มีชีวิตให้ใจเป็นปกติหรืออยู่กับ

พระนิพพานหรือเย็น

98.ทำไมใจจึงเป็นทุกข์เพราะว่าเราไม่เข้าใจธรรมชาติที่แท้จริงหรือไม่เข้าใจความเป็นจริงของธรรมชาติแต่ต้องการทุกสิ่งทุกอย่างตามใจเราต้องการแต่ความเป็นจริงแล้วไม่ใช่ ตัวอย่างต้องการหนีการเกิด แก่ เจ็บ ตาย เพราะทุกอย่างมันเป็นเช่นนั้นเอง แต่ก็หนีไม่พ้นใจจึงเป็นทุกข์ แต่ถ้าไม่ให้ทุกข์ก็ต้องปล่อยวางใจจะไม่เป็นทุกข์

99.ความสงบเกิดจากการที่จิตเรานั้นเข้าใจธรรมชาติที่แท้จริง เข้าใจความเป็นจริงของธรรมชาติ ดับที่เหตุทุกข์ก็ดับ

 

 

 

100.มองคนที่สูงกว่าก็เป็นทุกข์

 

 

มองคนที่ต่ำก็เป็นทุกข์

 

 

พอแล้วดีไม่มีทุกข์

 

 

 

101.อุปทานคือการยึดถือ

102.อย่าทำเข็มให้เป็นช้าง จงทำช้างให้เป็นเข็ม

103.อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ จงทำเรื่องใหญ่ให้เป็นเรื่องเล็ก

104.เวทนา คือ ยินดี ยินร้าย

 

 

 

105.รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ เป็นทุกข์

 

 

 

106.มีธรรมอยู่ในใจก็รวยได้

 

 

 

107.ผัสสะ คือ กระทบ

 

 

 

108.นำความรู้ทางธรรมไปพร้อมๆความรู้ทางโลกแล้วเจริญ

 

 

 

109.ทำอย่างไรรับผลอย่างที่ทำ

 

 

 

110.ทำความชั่วเหมือนน้ำไหลลงต่ำนั้นทำง่าย

 

 

 

111.ถูกใจ ไม่ถูกใจ คือ ความทุกข์

 

 

 

112.ตัณหา คือ ความอยาก

 

 

 

113.ดีใจ ไม่ดีใจ คือ ความทุกข์

 

 

 

114.ความเห็นแก่ตัวอยู่ที่ไหนก็หายนะที่นั่น

 

 

 

115.คนเนรคุณอยู่ที่ไหนก็หายนะที่นั่น

 

 

 

116.คนทุกคนพบความทุกข์จึงเห็นธรรม

 

 

 

117.ขาดสติก็เสียสตางค์ มีสติก็ได้สตางค์

 

 

 

118.ขอขอบพระคุณท่านกิเลส ที่เป็นหนทางดับทุกข์

 

 

 

119.การให้ธรรมะเป็นทานได้รับบุญกุศลสูงสุด

 

 

 

120.กรรมฐาน กรรม คือ การกระทำ ฐาน คือ สิ่งที่มารองรับการกระทำนั้นๆ

 

 

 

121.อยู่เหนือดี อยู่เหนือชั่ว คือ พ้นทุกข์

 

 

 

122.อยู่กับพระนิพพานแต่จะให้พระนิพพานอยู่กับเราโดยถาวรไม่ได้ เพราะ ขาดสติ

 

 

 

123.ไหว้พระ สวดมนต์ ไม่ได้ทำให้พ้นทุกข์ แต่ต้องปฎิบัติที่จิตใจถึงจะพ้นทุกข์

 

 

 

124.สิ่งที่สำคัญในการปฎิบัติธรรม คือ การพิจารณาธรรมะ

 

 

 

125.สัพเพ สังขารา อะนิจจา สังขารทั้งหลายทั้งปวงไม่เที่ยง

 

 

 

126.สัพเพ ธัมมา อะนัตตาติ ธรรมทั้งหลายทั้งปวง ไม่ใช่ตัวตน

 

 

 

127.วิชชาเกิดเพื่อดับอวิชชา ความสว่างเกิดเพื่อดับความมืด

 

 

 

128.วัวควาย ก็คือสัตว์ มันก็ เกิด แก่ เจ็บ ตาย แล้วจะเข็นให้มันเป็นพระอรหันต์ก็ไม่ได้

 

 

 

129.เลือกเกิดไม่ได้แต่เลือกที่ทำความดีนั้นได้

 

 

 

130.รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ มิใช่ตัวตน

 

 

 

131.รัก โลภ โกรธ หลง เป็น กิเลส

 

 

 

132.ไม่พบทุกข์ไม่เห็นธรรม แล้วปฎิบัติธรรมเพื่อปัญญาสว่างไม่ดีหรือ

 

 

 

133.มีสติ พระนิพพานก็อยู่ด้วย

 

 

 

134.พิจารณา อนิจจัง ทุกข์ อนัตตา ที่ ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง

 

 

135.ผู้ที่ไม่รู้ธรรม เปรียบเสมือนหรือยิ่งกว่า สัตว์

136.ปฏิบัติเพื่อพ้นทุกข์ไม่ได้ปฏิบัติเพื่อเป็นพระอรหันต์

137.ทุกสิ่งทุกอย่างตั้งแต่ตามองเห็น จนถึงตามองไม่เห็น เป็นอนัตตา เป็นของว่าง

138.ทุกข์เกิดก็ดับทุกข์ หรือ ป้องกันทุกข์ที่จะเกิด ด้วยการระวังอายตนะทั้ง 6 คือ 
ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ

139.ทำไม่ถูกต้องพระธรรมเจ้าท่านก็ลงโทษ

140.ทางสายกลางเป็นหนทางพ้นทุกข์

141.ถ้าไม่ปฏิบัติธรรมครอบครัวก็เป็นโจรได้

142.ดี ชั่ว ถูก ผิด ก็เป็นทุกข์ ตรงกลางนั้นไม่ทุกข์

143.โชคไม่ดี ดวงไม่ดี ไม่เคยบอกว่ากูมันไม่ดี

144.ชาวโลกนั้นถ้าเราเผลอเมื่อไร ก็ถูกทำร้ายเมื่อนั้น

145.ชาวไร่ ชาวนา ก็เป็นพระอรหันต์ได้

146.คนทุกคนอยู่กับพระนิพพาน แต่ไม่รู้ว่าพระนิพพานคืออะไร

147.เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นเรื่องปกติ

148.อายตนะภายใน คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ
อายตนะภายนอก คือ รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ธรรมารมณ์

149.อนิจจังคือไม่เที่ยง

150.อนิจจัง ทุกข์ อนัตตา คือ หัวใจศาสนา

151.อนัตตา คือ มิใช่ตัวตน

152.สัตว์มันเกิดหมายความว่า ความรู้สึกที่เกิดขึ้นในจิตในใจ

ในขณะที่เราขาดสติ ที่อายตนะทั้ง 6 คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ

153.วันนี้เราให้สิ่งที่ดีที่สุด แก่คนอื่นแล้วหรือยัง

154.เลี้ยงลูกเลี้ยงด้วยเงินเลี้ยงเท่าไรก็เลี้่ยงไม่โต เลี้ยงลูกเลี้ยงด้วยหลักธรรมโตแล้วโตเลย

155.เมื่อเกิดความทุกข์ภาวนาในใจ ว่า ใจเป็นทุกข์หน๋อ ติดต่อกัน 100 ครั้ง 1000 ครั้ง จะหายทุกข์

156.ภพ ชาติ ใน ปฏิจจสมุปบาท สำคัญ

157.ฟัง คิด อ่าน เขียน ไม่พ้นทุกข์ ต้อง ปฏิบัติในใจ

158.พระธรรม คือ เครื่องดับทุกข์

159.ผู้ใดเคารพธรรม ธรรมย่อมปกปักรักษา

160.นำความรู้ทางธรรมไปพร้อมๆความรู้ทางโลกแล้วเจริญ

161.ทุกๆคนเข้าหาพระนิพพานกันทุกคน

162.ทุกสิ่ง ทุกอย่าง มันเป็นเช่นนั้นเอง

163.ทุกสิ่ง ทุกอย่าง พระธรรมเจ้า ท่านกำหนด

164.ทุกข์เพราะยึดถือ

165.ทุกข์คือทนอยู่ในสภาพเดิมได้ยาก

166.ทำอย่างไรรับผลอย่างที่เราทำ

167.ตถตา คือ เช่นนั้นเอง

168.ความอยากนั้นอยู่ในใจใคร ปล้นก็ได้

169.ความเห็นแก่ตัวอยู่ที่ไหนก็หายนะที่นั่น

170.ความยึดถือนั้นเป็นทุกข์

171.ความประมาทเป็นต้นเหตุของความหายนะ

172.ความเกิดก็เป็นทุกข์

173.คนทุกคนพบทุกข์จึงเห็นธรรม

174.กิเลสทำให้คนเป็นพระพุทธเจ้าได้

175.กิเลสคือสิ่งที่ทำให้ใจเศร้าหมอง

176.วันๆร้องขอแต่พระพุทธเจ้า แต่ไม่ปฏิบัติที่จิตใจ ไม่มีผลใดๆทั้งสิ้น

177.มีเพียงแค่ความรู้สึก เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป แค่นั้นเอง

178.มีกิเลสในใจ จิตใจมันก็ร้อน ไม่มีกิเลสในใจ จิตใจมันก็เย็น

179.ทุกสิ่งทุกอย่างทั้งหลายทั้งปวง ตั้งแต่ตามองเห็นและตามองไม่เห็น มิใช่ตัวตน

180.ทำดีอย่าทำชั่ว ทั้งในที่ลับและในที่แจ้ง

181.ขณะที่ใครๆก็แสวงหาธรรมะกัน เพราะว่าถูกความทุกข์ทำร้ายจิตใจกัน

182.อย่าเป็นผู้ที่ชอบแต่ขอๆๆๆ แต่ไม่ยอมปฏิบัติธรรมที่จิตใจ ผลก็ไม่เกิด

183.วันๆร้องขอแต่พระธรรมเจ้า แต่ไม่ปฏิบัติที่จิตใจ ไม่มีผลใดๆทั้งสิ้น

184.ผู้ใดเห็นธรรมผู้นั้นเห็นเรา ผู้ใดเกาะชายผ้าเหลืองเรา แต่ไม่เห็นธรรม ขึ้นชื่อว่าผู้นั้นไม่เห็นธรรม

185.ตัวเป็นคนแต่ใจเป็นสัตว์ ไม่มีโอกาสได้รับพระธรรมได้เลย

186.ความเจริญนั้นก็สมมุติ แต่เจริญกันที่วัตถุ แต่ไม่ได้เจริญกันที่จิตใจ

187.ขณะนี้ใครๆก็แสวงหาธรรมะกัน เพราะว่าถูกความทุกข์ทำลายจิตใจกัน